Moje przemyślenia...

Witajcie Kochani.

Właściwie to nie wiem nawet czy ktoś mnie czyta. Nie ważne to, aż tak, może z czasem ktoś będzie czytać, a może też nie.. w końcu przede wszystkim piszę, bo chcę- dla siebie. :)

Ostatnio jakoś smutno mi i chodzę bardzo rozdrażniona. Wszystko mnie męczy bardziej niż zwykle. Mąż mnie denerwuje, choć nic takiego mi nie robi.. po prostu jest. Widujemy się i tak rzadko, bo zazwyczaj mijamy się.. kiedy ja jestem w domu to on w pracy i odwrotnie. 

Wczorajsza noc była straszna.. przyszła @- moja zmora co miesięczna. Czułam się kiepsko cały dzień, a wieczorem rozłożyło mnie całkowicie. Dostałam strasznych boleści brzucha, a jak się okazało nie było w domu nic przeciwbólowego. :( Zwijałam się pół nocy z bólu, aż w końcu zagrzałam HotPack, który mam tam gdzieś schowany i przyłożyłam na jakiś czas jako okład. Na szczęście uspokoiło to szalejący we mnie ból i postanowiłam położyć się spać. Mąż z troską zapytał tylko przez sen czy już dobrze, pocałował mnie i zasnął, a zaraz za nim ja.. i Beti (nasz pies).. oczywiście zawinięta gdzieś w nogach w naszą kołdrę. Wybrałam się mimo złego nastroju do fryzjera. Miałam skrócić końcówki, a jak się okazało zmieniłam fryzurę- mam obcięte o jakieś 15cm włosy, a na czole grzywkę taką na bok czesaną :) oczywiście czeka mnie za każdym razem układanie no ale jak mus to mus oczywiście. 

Dzisiejszą noc spędzam w pracy. Pracuję na takie 12 godzinne zmiany, więc mam i dniówki i nocki. I święta i weekendy. Nie zależnie od czasu, kiedy wypada zmiana to muszę iść do pracy. 

Dziś w miarę spokojnie, więc znalazłam czas po odrobieniu się praktycznie ze wszystkim na to, żeby posiedzieć, poczytać, popisać. 

Są takie chwile w moim życiu, kiedy zastanawiam się dlaczego to właśnie ja nie mogę mieć swojego biologicznego dziecka, a te kobiety, które nie chcą dzieci rodzą ich tak wiele.. - może to właśnie odpowiedź na moje pytania, które mnie czasem nachodzą?! Może właśnie taką drogę muszę przejść i jakaś kobieta urodzi DLA MNIE dziecko, które będzie moje i tylko moje?! Może los tego chce.. tego, żebyśmy zaopiekowali się dzieckiem, którego biologiczna matka nie jest w stanie wychować?!  Są to trudne pytania.  

Może to z tego powodu jestem jakaś smutna. Normalnie teraz czuję, że brak mi słów i nie wiem co pisać, bo tak gdzieś głowa moja zaprzątana myślami jakimiś bezsensownymi.. 

Denerwuję się też chyba dlatego, że czeka nas w środę wizyta Pani z OA, nie wiem czego mamy się spodziewać, tj mniej więcej coś tam wiemy ale nerwy i tak są spore. Poza tym ma do nas niby busem przyjechać, a że ma do nas 50km z OA to wypadało by ją raczej odwieźć do OA. Nie wydaje mi się, żeby postąpić inaczej. 

A tak z innej beczki.. w głowie siedzą mi sprawy szykowania się do przyjścia dziecka. :) Zastanawiałam się tak jakoś ostatnio nad wyborem koloru ścian w pokoiku.. nad tym jakie łóżeczko kupić i jak umeblować pokoik :) najlepiej tak, żeby był uniwersalny - dla chłopca jak i dla dziewczynki. Obecnie szukam inspiracji. Może w końcu znajdę coś idealnego. :) Mamy czas.

Nasz piesek..