Echh...

Rano obudził mnie mąż, bo sam nie mógł spać, więc zrobił mi pobudkę po 7... Co prawda obudził mnie bardzo miło i dzięki temu miło rozpoczęłam dzień, jednak po całym fakcie dodał, że chciałby jednak mieć swoje dziecko.. takie urodzone z nas..
Nie wiem jak mam to odebrać, zastanowiło mnie to wszystko. 

Kiedyś myślałam, że skoro to ja nie mogę mieć dzieci to powinnam dać mu wolność i odejść, żeby on mógł mieć biologiczne dzieci i tworzyć z kimś rodzinę, jednak od kiedy staramy się o adopcję to trochę inaczej to czuję już, bo dał mi tym odpowiedź, że nie ważne czy biologiczne czy adoptowane, ważne jest, że ze mną.. ale po dzisiejszym to już sama nie wiem co mam myśleć. Może to głupie ale źle mi z tym.

Poza tym ostatnio ciągle mi mówi, że we wszystko wtrącam się, np jak rozmawia z kolegą.. i w innych sytuacjach też. 

Dzisiaj jedziemy po samochód z kolegą z pracy męża.. znamy się z nimi, bo czasem się spotykaliśmy wcześniej ale ostatnio nie bywaliśmy u nich, bo jego żona urodziła właśnie drugie już dziecko.. źle mi z tym, bo oni starać zaczęli się po nas i już mają maleństwo, a u nas nic nie ma, nie było i nie będzie... ;( 
Dzisiaj muszę kupić jej prezent i dać, bo chcąc nie chcąc musimy wejść, bo nie ładnie.. :(
Czuję jak moje serce pęka na miliony kawałeczków! ;( 

Poniżej tak na szybko zdjęcie z pokoiku- jeszcze nie do końca gotowy..

Myślę, że będzie ładnie.. szkoda, że czas niby tak szybko biegnie ale jeśli oczekuje się na swoje dziecko to jednak tak nie ubłagalnie długo płynie... 

Póki co daleka droga do Sosnowca przed nami.. i będę musiała swoją Stellą wracać jak kupimy tamto autko w towarzystwie kolegi męża.. jakbym sama nie mogła wracać.. ech..