Niedziela...

Co ja mogę dziś rzec... 

Dzień spędziliśmy znów wspólnie, zleciał nie wiadomo kiedy. 

Koniec radości z auta, zaczęłam się martwić, ponieważ dzisiaj w drodze od teściów do domu zaświeciła się kontrolka silnika i auto straciło moc. 

Okazuje się po ustaleniu z właścicielem, że już kiedyś tak się wydarzyło, jednak kontrolka po prostu sama zgasła i już było ok, aż do dzisiaj. Oczywiście po dojechaniu pod blok ponownie odpalił mąż auto i kontrolki już nie było. Wszystko w porządku, jak gdyby nigdy nic.

Okazuje się po głębszym zapoznaniu z tematem, że auto to właśnie, które zakupiliśmy jako wadę fabryczną, notoryczną ma - świecenie się kontrolek: silnika, airbag - bez powodu. 

Jest to po prostu źle dopracowana sprawa komputera w samochodach. 

Jeśli zaświeci się ponownie pojedziemy podpiąć go pod komputer po prostu w celu sprawdzenia tego.

Dobrze jeździ mi się tym autkiem, jest cudowne- niestety mąż nie chce mi go oddać. Stwierdził, że skoro tak zawsze jeździłam swoją Cordobą to mam nią jeździć dalej, a od mężowego Fiacika z daleka ;) tzn. będę nim jeździć ale głównie moje auto mi pozostaje. 

***

Rano rozpoczęliśmy dzień od wspólnego śniadanka i kawki. Oglądaliśmy jakieś pierdoły w tv do południa, po czym pojechaliśmy na obiad do teściów. 

Miło spędziliśmy popołudnie, posiedzieliśmy trochę i wróciliśmy do domu.

Dzisiaj to mój mąż pocił się nad swoją Księgą Życia cz. X już. Bo jakoś tak minęliśmy wcześniejsze części i przeszliśmy do końcowych. 

***

Jutro czeka nas znów do południa szybki obiad, który już dzisiaj podszykowałam, aby jutro tylko wstawić, rachu ciachu i po strachu, bo o 12 musimy wyjeżdżać na warsztaty przecież. I tak cały dzień schodzi nam na zajęciach, bo powrót do domu to sporo po 18stej. 

Wieczorkiem mają przyjechać do nas moi przyjaciele z LO, tj. koleżanka z narzeczonym (z jednym i drugim przyjaźniłam się w szkole:)), byli starszymi na naszym ślubie. :)

Więc muszę też coś przygotować na przegryzkę. Na szczęście część już mam. 

***

Siedziałam dzisiaj troszkę w pokoju dziecięcym, łzy miałam w oczach, siedziałam trzymając na rękach misia w czapeczce dziecięcej, którą kupiliśmy. 

Kochane Maleństwo.. czekamy na Ciebie z niecierpliwością.. Kochamy Cię już, mimo tego, że jeszcze się nie spotkaliśmy ale to już wkrótce.! Czekamy..

Betusia też czeka razem z nami... :) ...