Kolorowo tylko na chwilę...

Bo tak właśnie jest, że nigdy nic nie jest do końca kolorowe. Jak jedno się układa to inne się psuje. 

Wspominałam jakiś czas temu o tym, że nasza pieska jest chora i ma problemy gastryczne. 

Jak się okazało objawy wskazywały na paskudne problemy z jelitami, a jednak to były tylko pozory. 

Po wybraniu zastrzyków z antybiotykiem pieska czuła się dobrze, jednak po kilku dniach objawy wróciły.. znów problemy z załatwianiem się, bo biegunka i nie taka zwykła ale paskudna.. i temperatura, stan zapalny, wymioty..

Nie patrząc na nic w sobotę rano pojechałam do weterynarza, bo gdzie bym miała później szukać pomocy? 

Wcześniej inny lekarz zajmował się Beti, a tym razem trafiłam do głównego i naszego weterynarza. 

Sprawdził, co pieska miała podawane oczywiście i co jej było w zeszłym tygodniu i stwierdził, że objawy zgodne z diagnozą ale skoro coś dalej się działo zrobił USG, okazało się wtedy, że pieska ma: Powiększone ściany żołądka i macica wypełniona jest ropą. Bardzo skrycie się to rozwija, to czyli ROPOMACICZE. 

Leczenie: hormonami (80%, że się wyleczy pieska do ale do czasu następnej cieczki, bo później to powróci) albo operacja (sterylizacja ale większe cięcie, bo trzeba wyczyścić dobrze wszystko). 

Aż mi się słabo zrobiło, bo to takie maleńkie stworzonko i jeszcze tak cierpi. 

Szczeniaki już mieliśmy dwukrotnie, więc zdecydowałam oczywiście, że będzie sterylizacja. 

I tak ze względu na urojoną ciążę, którą pieska obecnie przechodzi/ przechodziła mieliśmy ją wysterylizować ale jeszcze nie teraz. 

Tak więc w sobotę dostała antybiotyk, aby poprawić stan żołądeczka i dieta (karma Royala Gastro), teraz zabrałam jej miseczkę z karmą, bo już do rana sama woda. Na godzinę 9:00 mam ją dostarczyć do Gabinetu na operację. Odbiorę ją dopiero popołudniu, bo po zabiegu jeszcze kroplóweczki i takie tam ponoć z tego, co wyjaśnił mi doktor N. :) 

Boję się trochę ale liczę, że wszystko będzie dobrze. Boję się również rany pooperacyjnej. Muszę pilnować, żeby później Beti nie wskakiwała i nie zeskakiwała z wysokości. Ech..

Mój piesek, serduszko u moich stóp <3

Tak więc nic nie idzie lekko. Zawsze coś. 

Więcej no to tak.. pisałam kieedyś, że miałam wypadek i sądziłam się o odszkodowanie.. Miało być już wszystko pozapłacane, po czym kilka dni temu przyszło z sądu pismo, że muszę wpłacić 330 zł (zwrot kosztów procesu sądowego).. Sprawę wyjaśniłam ale zapłacić muszę i nie do końca jest to fair, bo powinna zapłacić firma, która zdarła ze mnie mega dużo kasy za to, że prowadziła w moim imieniu wszystko. Tylko, że koszty powinni płacić oni ale tak potrafili namotać, że wychodzi właśnie, że ja jednak muszę to sobie teraz zapłacić. Brak słów. 

MY <3 Mamy się dobrze, rośniemy i cieszymy się sobą :)

Wierzę, że wszystko będzie dobrze. 

Nie wyobrażam sobie życia bez córeczki. Jest cudowna, słodka.. 

Coś tam sobie czasem próbuje mruczeć pod noskiem :) 

Patrzy już na mnie, a jak mówię: "Co tam Aniołeczku?!" to uśmiecha się cudownie do mnie :) 

Nie wiem sama, czy to uśmiech przypadkowy, czy nie.. ale i tak najcudowniejszy. 

Teraz mogę coś jeszcze śmiało napisać: 

"PROSZĘ NIE PYTAJCIE MNIE, 

CZY MOŻNA KOCHAĆ ADOPTOWANE DZIECKO JAK SWOJE WŁASNE.

NIE WIEM JAK KOCHA SIĘ URODZONE PRZEZ SIEBIE DZIECKO. 

NIE DOWIEM SIĘ. 

ZAPEWNE KAŻDEGO CZŁOWIEKA KOCHA SIĘ NIECO INACZEJ. 

WIEM JAK KOCHAM SWOJE DZIECKO. 

WYŻEBRAŁAM JĄ, WYMODLIŁAM, WYCIERPIAŁAM. 

W BÓLU RODZI SIĘ DZIECKO.

MOJE TEŻ.

MOJE WŁASNE. " 

<3

Znalazłam gdzieś, kiedyś te piękne słowa i zapisałam. Niestety nie zapisałam skąd je mam :(. 

Są cudowne i idealnie pasują do tego co czuję. 

Kocham moje dziecko najbardziej na świecie i nie wyobrażam sobie bez niej życia. 

:)