Takie tam...

Sama nie wiem, czemu ostatnio jestem jakaś niespokojna. Może własnie dlatego, że sędzia dopiero 9 września wyznaczył nam termin sprawy i dopiero po niej odetchnę pełną piersią i z wielką ulgą w sercu. 
Być może dopiero po tym wszystkim będę mogła spokojnie zająć się wychowaniem naszej córeczki. 

Swoją drogą tak myślę, że już 12 sierpnia będę mogła zadzwonić z zapytaniem, co z tym pozbawieniem praw, bo właśnie tego dnia się to odbędzie w sądzie. Wtedy też odetchnę jak wszystko pójdzie jak należy. Oby poszło jak należy! Nie może być inaczej. No i jakby sędzia nie był pewny, to też by nam nie obiecywał nic, bo jest zbyt ułożonym, dobrym i odpowiedzialnym człowiekiem jak i sędzią. 

Oboje wraz z mężem nie wyobrażamy sobie życia bez naszego Skarba! :)

Chciałam napisać , bo tak jakoś potrzebę miałam, wypisania się. 

Dzisiaj znów pogoda bez większych rewelacji, człowiek nawet nie wie jak ubrać siebie, a co dopiero dziecko.. Za chwilkę, kiedy tylko Melcia wstanie wybieramy się do moich rodziców i babci. Obiadek, posiedzimy i ja w między czasie skoczę nieopodal do swojej pacjentki na masaż, bo wczoraj nie byłam ze względów zdrowotnych (swoich) :) .
Później wrócimy grzecznie do domku, bo przyjedzie pożegnać się męża starsza siostra - przywiozła dziewczynki (córki) na wakacje do dziadków i wraca do domu (nad morze), a ponieważ zostanie chrzestną Meli to chce się z nią widzieć przed powrotem do domku, a i tak mąż odwozi ją na pociąg. :) 

A oto jeden z prezentów od cioci... 

Śmiałam się do męża, że jeszcze taki oto potwór w domu potrzebny jak tyle rzeczy mamy, a jeden taki miś (mój od męża) leży schowany w piwnicy, bo po prostu kurzył się tylko! Ale w końcu od cioci i dziewczynek, więc niech siedzi grzecznie i nie szaleje! :) 
Ciocia stwierdziła, że wszystkie dzieciaki miały duużego misia to i Melka musi mieć !

Myślałam, że uda nam się zorganizować w ostatni weekend września chrzciny ale czuję, że może się nie udać i chyba przeniesiemy to na pierwszy weekend października, bo nie wiem jak czasowo wyrobimy się z dokumentami malutkiej w razie czego. Wiem, że nie czeka się długo ale od 9 września 21 dni uprawomocnienia i później trochę czasu na aktu urodzenia (ile? nie wiem!). Mam nadzieję, że uda nam się tych chrzestnych zorganizować jakoś tak, aby było dobrze, bo inaczej to nie wiem..

Właściwie to wystarczy moich myśli. 

Tutaj powyżej troszkę Nas :) Wciąż zastanawiam się nad zamknięciem bloga i chyba to zrobię, tylko potrzebowała bym czasu, aby rozesłać zaproszenia. Właściwie to sama nie wiem. Nie mam ani wielu znajomych tutaj, ani czytelników, więc można by było. Wtedy też prościej napisać by można było o swoich rozważaniach, smutkach, problemach ale i radościach, a przy okazji pokazać się :)
Może kiedyś.. zobaczę.. nie wiem :)

Właściwie to szkoda, że wiele z czytających nie prowadzi swoich blogów. I tak właściwie nie ma nas wiele.. hmm.. tzn. piszących.. 
Nie wiem jak Wam ale mnie pisanie tutaj daje możliwości podzielenia się drogą jaką trzeba przejść podczas całego procesu adopcyjnego, a później radością z bycia rodzicem. Wiele dowiaduję się od Was Kochane i dzięki temu wiem jak postępować, uczymy się w pewnym sensie od siebie i dowiadujemy właśnie o wielu rzeczach, sprawach.. :)

Melka rośnie. Przypuszczam, że jej waga dobija do 7 kg. Cieszę się z tego, że przybiera na wadze i wszystko jest w porządku. Trochę płacze popołudniami, bo boli ją brzusio przed kupką ale ogólnie jest dobrze. Przesypia mi zazwyczaj całą noc, od 21-22 do 7 rano. 
Ogólnie jest radosną pogodną Iskiereczką, którą oboje z mężem kochamy nad życie i nie wyobrażamy sobie życia bez niej.

Jest jeszcze jedna kwestia, która mnie zastanawia ale o tym innym razem. Uciekam do małej, a później niedziela "u mamusi" ;)