Dzisiaj skończyłam cztery miesiące. Zdjęcia.

Dzisiaj nasze szczęście Amelia skończyła całe cztery miesiące.. jak ten czas szybko leci.. dopiero była taka maleńka..
(18 dni, 3300kg).
Dzień, w którym zabraliśmy ją do domku..i pierwsze Nasze spotkanie z córeczką! 
<3

A teraz jestem taka...

Dzisiejszy wieczór spędzam – sama?!

Już wyjaśniam tak bardzo w skrócie..

Amelia śpi, Beti śpi, a mój małżonek jest na nocy w pracy.

J

Z tego też powodu postanowiłam posiedzieć dzisiaj na komputerze, nadrobić to wszystko, co nadrobić powinnam, czyli głównie blog : )

Dzisiejszy dzień upłynął właściwie całkiem sympatycznie. Poranek spędziłam u boku męża i muszę przyznać, że było całkiem przyjemnie ;) czas do południa spędziliśmy w domu i później obiad u teściów na wsi ale nie siedzieliśmy długo, bo czekały nas jeszcze zakupy i nocka małżonka. ;)

Amelia bardzo grzeczna dzisiaj, jakoś mało marudziła i upodobała sobie ciągłe obroty z plecków na brzuszek – dzisiaj był to jej hit numer 1. Później wybrałyśmy się we trzy na spacer i zabrałyśmy moją babcię z nami ale spacer trwał zaledwie 30 minut, a może i nawet nie po czym zerwał się paskudny wiatr – zdążyłyśmy wrócić tylko do domu i lunął deszcz. Tak więc od godziny 17 leżakowanie na dywanie było i ciągłe obroty Amelki. :) a w między czasie tak zwanym przytulaski – mama, Amelka i Betusia :)

Szanowny małżonek pojechał po 18 do pracy, a ja wyciągnęłam spacerówkę, aby Was zapytać po przymiarkach, co Wy na to?! Czy już, czy jeszcze?!

Następnie zjadłam kolację, wykąpałam i nakarmiłam Ami i poszła spać.

Byłam wczoraj bardzo zaskoczona, kiedy to listonosz dostarczył mi list z ZUSu. Jak się okazuje jednak wstrzymano mi wypłatę pieniędzy, bo muszę:

- dostarczyć zaświadczenie z sądu o tym, że wystąpiliśmy z wnioskiem o przysposobienie.

- zaświadczenie moje od kiedy mała jest z nami w domu,

- dane małej z numerem pesel (którego mała nie ma!),

- oświadczenie męża, że on nie będzie korzystać z zasiłku (też już pisałam im!),

Kiedy zobaczyłam to pismo to wpadłam w złość. Przecież kierowniczka mówiła, że wszystko już wiadome. Dzisiaj zdenerwowałam się jeszcze bardziej, bo w nijaki sposób i to dosłownie NIJAKI nie idzie się dodzwonić do ZUSu, bo wykonałam dzisiaj ze sto połączeń do Pani, która zajmuje się nami i nikt ale to nikt żywcem tam nie odebrał. I oczywiście próbowałam dodzwonić się do ZUSu po prostu i było dokładnie to samo.. Brak słów normalnie!

Teraz będę musiała jechać do miejscowości, w której odbywa się sprawa (około 100 km w jedną) po czym do drugiej, tam właśnie, gdzie mieści się siedziba ZUSu, aby wszystko wyjaśnić (ode mnie 50 km w jedną). Bo wiecie – nie mam nic na głowie i mam dużo czasu.

Kolejną sprawą jest brak sędziego, który to prowadzi i nie wiem czy uda mi się coś załatwić na miejscu. Jutro będę tam dzwonić, bo   w razie problemów z urlopem sędzia kazał mi się z sądem kontaktować. Chociaż tyle, że to taka dobra w sumie chłopina. Tylko trochę za ostrożna (stąd ten czas oczekiwania na sprawę).

W ogóle w osobnym poście opiszę kiedyś na spokojnie sprawę urlopu mojego macierzyńskiego ale to już jak go faktycznie załatwię, bo może przydać się to później którejś jeśli będzie u niej mowa o PREADOPCJI tak jak i u nas. :)

Nowości u nas kilka jak widać. :] Zamówiliśmy okna do salonu i kuchni, bo były jeszcze stare i jakoś nie wiedzieliśmy czy tutaj zostaniemy, ale skoro spółdzielnia zwróci nam całość za wymianę bez oczekiwania w kolejce to wymienimy.  Oprócz tego ze śliwki węgierki na ścianach rezygnuję i będą szarości i może zmieszam je z brudnym różem albo czymś. Nowe panele w salonie i rolety dzień/noc, bo żegnam się chyba z firanką. Wszystko muszę dokładnie obmyśleć ale chyba tak właśnie mniej więcej będzie.

Amelia zjadła dzisiaj pierwszy słoiczek, a w nim pierwszą gruszkę. Nic się nie działo, tylko trochę na rzadko załatwiła się ale nie, żeby jakaś biegunka czy coś. W sumie dobrze, bo pierwsza qpka była twardsza, a po gruszce zrobiła normalną. :]

Lubię jak uśmiecha się słodko do mnie, jak szczypie mnie swoimi pazurkami, zupełnie przypadkiem, uwielbiam jak kładzie swoją pachnącą dzidziusiem główkę na moich piersiach, a ja wtedy chłonę ten zapach całą sobą i dziękuję Bogu za każdą sekundę spędzoną z nią.

Jak mi ktoś ostatnio powiedział: „Amelka jest prawdziwym dzieckiem z chmur..” – jakoś tak o tym nie pomyślałam, ale to prawda. Przecież była taka znikąd i dopiero później ktoś tam się pojawił. Ale dla mnie to, że była taka znikąd to znak, że miała być od samego początku nasza i Bóg to zaplanował od początku do końca, bo nie mogłam jej urodzić ale ona urodziła się dla nas.

Po moim wypadku byłam podziękować Bogu za to, że przeżyłam w Częstochowie, a teraz obiecałam sobie, że jak wszystko pójdzie dobrze to znów się wybierzemy w trójkę do Częstochowy, podziękować Bogu za nasz największy cud jakim jest Amelka, za największe szczęście jakim nas obdarował. W najśmielszych snach, czy marzeniach nie wyobrażałam sobie takiej cudownej córeczki jaką dostaliśmy, bo Amelia to cud, prawdziwy Dar Boży. Nasza Amelka, tylko nasza na zawsze.. <3

Moje dwa najcudowniejsze skarby! <3

Dzisiaj odezwała się koleżanka, która robiła nam sesję. Zrobiła już resztę zdjęć i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona efektami. Pewnie pokażę Wam kilka zdjęć ale ostatecznie nie wiem, kiedy będą gotowe, bo wybrałam więcej niż oferowała i musi je obrobić jeszcze.  Umówiłam się już również na sesję podczas chrztu świętego, bo to najważniejszy dzień w życiu Malutkiej- ale do tego jeszcze bardzo daleko. :)

Tymczasem uciekam i jeszcze zostawiam:

Amelka z tatusiem..

Moje syraski najcudowniejsze, najpiękniejsze, najkochańsze, które kocham, wielbię, całuję każdego dnia miliony razy.. :) 

Gdyby jeszcze ktoś szukał mnie kiedyś mailowo to zapraszam:

kamykowa1988@gmail.com

:)