Kilka słów..

Krótko o tym, co słychać u Nas.

Nic z nowości, spędzam nadal w większości tylko ja czas z córeczką, bo mąż pracuje. Urlop dostanie dopiero w październiku, więc w tym roku wakacji nie będzie. Właściwie może i lepiej, bo Amelka malutka, nie ma sensu,  żeby  podróżować z takim małym bąkiem. :) Nadrobimy w przyszłym roku.

Ostatnio dzwoniłam do ZUSu, ale oczywiście ktoś odkłada moją sprawę do ostatniej chwili (27.08) i wtedy zobaczymy, czy dokumenty, które złożyłam będą wystarczającymi. Mam dzwonić ponownie w tą środę.  

W naszej grupie kolejna adopcja – samotna kobieta była z nami na warsztatach, dostała dwa tygodnie temu cudowną 3 latkę. :) Zostały tylko dwie pary od grudnia. Można śmiało stwierdzić, że nasz OA działa prężnie i dąży do tego, żeby było jak najwięcej adopcji. Cudownie.

Chrzest Święty Amelki odbędzie się 10 października, nie potrzebny księdzu ani akt urodzenia, ani prawomocny wyrok, tylko zaświadczenie o tym, że odbyła się sprawa już i dane (imię i nazwisko nowe dziecka, data urodzenia i nasze imiona i nazwisko)- wszystko, żeby się zgadzało po prostu. Nie ustalałam z księdzem godziny. Trochę z nim porozmawiałam, był zachwycony, widać było, że chce pomóc, chętny był zrobić chrzest nawet w piątek albo w tygodniu jakby zaszła taka potrzeba. :) Co z naszym księdzem to raczej nie bardzo prosta sprawa.

Także chrzestny to mój brat cioteczny (najbliższa mi rodzina), a chrzestna to starsza siostra męża. Jest tak jak miało być. Szukam teraz kreacji dla Meli. Ja w razie czego mam.

Zaproszenia ze zdjęciem Meli wybrane. Zdecydowałam się na takie ze zdjęciem, bo żal nie wykorzystać zdjęcia z sesji.

Ostatnie dni dały nam się we znaki, a raczej noce. Chodzę jak zombie, bo malutka szaleje od około 1-3 w nocy, nie chce spać i marudzi, bo gorąco.

Na szczęście dzisiejsza noc była już chłodna i dzień też szary, ponury, krążą chmury nad nami i jest chłodno. Może tak zostać jak dla mnie.

Kończę. Trzeba ogarnąć mieszkanie po weekendzie, czeka mnie prasowanie, a później jadę do znajomych mojej babci na masaż, bo odmówić nie mogłam z różnych względów. Tak mi się chce, że masakra, ale co poradzić. Czasem tak trzeba ;)

Ostatnio mam jakieś gorsze i smutne dni. Chyba czasem każdy człowiek tak ma. Przecież jest Melek i jestem szczęśliwa, a jednak jakoś tak.

Z mężem mijamy się ciągle, nie mamy dla siebie zupełnie czasu. Tęsknię za nim. Może głupio to brzmi ale tęsknię, bo jesteśmy niby blisko, a jednak jak na odległość.

Melek ma się świetnie, rośnie cały czas, coraz bardziej sama podnosi się do siadania, nadal nie gaworzy od jakiegoś sporego czasu. Nie wiem dlaczego, czasem wyskoczy jej jakieś przypadkowe: nie, agu, bbu albo coś podobnego. 

Sypnął się włos, z czego jestem bardzo dumna, w ogóle z każdej rzeczy jestem dumna.. :) 

Np. wczoraj byłam dumna, bo moje dziecko pierwszy raz jadło Gerber kurczaka z warzywami. 

Coraz więcej się śmieje, a ja uwielbiam to! :) 

Prezent od babci i dziadka (moich rodziców). Miało by jasno szaro-kanarkowe, a później jasno szaro-białe, a przywieźli takie, ale jest ok.. 

Tutaj jeszcze jeden prezencik od dziadka i babci (moich):

Podczas ostatniej wizyty u teściów znalazłam serce w kawie.. ;)

Odezwę się wkrótce.