4 dni do sprawy...

Właściwie to post miał być o czymś zupełnie innym, tylko nie potrafię zebrać w sobie myśli. Zdałam sobie sprawę, że mieszka z nami mała istota, która potrzebuje opieki, zrozumienia, czułości, miłości, radości.. To nasza córka. Która za kilka dni będzie naszą według prawa, nasza na zawsze.

Zdałam sobie sprawę z tego, jaką wielką odpowiedzialnością nas obdarowano. I cieszę się bardzo, że jestem matką i to właśnie w taki sposób, przez adopcję.. Powierzono nam z bezgranicznym zaufaniem malutkie 18 dniowe dzieciątko.., mieliśmy zaledwie na początku maja jedne odwiedziny Pań z OA i na końcu maja była Pani opiekun prawny Amelki z Panią z OA. Na tym był koniec. Nikt nie nachodził nas z nienacka, nie obserwował. Malutka jest z nami od samego początku swojego życia praktycznie. Tak sobie myślę, że wielkie szczęście nas spotkało, bo w zasadzie jest to ogromne szczęście móc opiekować się dzieckiem praktycznie od pierwszych dni jego życia. Zabraliśmy ją ze szpitala jak większość ludzi to robi. Od początku kształtuje się przy nas. Możemy patrzeć jak się zmienia, rośnie, uczy się nowych rzeczy, zaczyna się uśmiechać, gaworzyć, przewracać na brzuszek, pełzać.. Wszystko to jest takie ważne. Dzięki takim chwilom warto żyć (oczekiwanie pierwszego ząbka).

Tak, więc myślę sobie, że jest coś w nas, bo tak o nie dano by nam takiego maleństwa, nie mieli byśmy szansy na to wszystko, co dzieje się właśnie teraz.

Wiadome, że wiele stresu, nerwów i płaczu kosztowało nas oczekiwanie na wszystko to, jednak od samego początku wiedzieliśmy, że to nasze i tylko nasze dziecko i byliśmy w stanie ryzykować.

Nie żałujemy niczego, jesteśmy rodzicami, jesteśmy najszczęśliwsi i mamy najcudowniejsze dziecko! Lepszego nie mogliśmy sobie wyśnić, ani też wymarzyć.

Kochamy naszą córeczkę do szaleństwa (ale takiego w granicach rozsądku oczywiście!) ;)

Naszły mnie takie rozmyślania, bo już w środę pojedziemy ostatni raz w miejsce, gdzie urodziła się Ami, może pójdziemy na spacer, bo piękne to miasto. A głównie to chcemy podziękować sędziemu, Pani z sekretariatu, która dzielnie znosiła moje telefony i zawsze była bardzo życzliwa.

Zastanawiam się czy pasuje kupić sędziemu, który okazał nam tyle życzliwości jakiś drobiazg i co jeśli tak?! Chciała bym mu w jakiś sposób podziękować za decyzje, jakie podejmował w naszym kierunku, a zdajemy sobie sprawę, że nie było to proste i łatwe dla niego. Myślę o czymś dla niego, bo nie wiem czy pasuje dać coś Pani w sekretariacie, a jemu nic?! Po prostu nie wiem jak się zachować. A chcielibyśmy być miło zapamiętani.

Sąd, w którym dzieje się wszystko to miejsce, gdzie wszyscy są bardzo życzliwi, uprzejmi i pomocni, panuje tam świetna atmosfera i nigdzie w sądzie nie ma tak samo, jak właśnie tam. ;)

Także jedziemy w środę.. Będzie to tylko oficjalne odczytanie postanowienia i Amelia stanie się naszą córką pełnoprawnie.. Wiadomo, że jeszcze uprawomocnienie, a ja nie zwracam już na to uwagi.

Ostatnimi czasy znów jest dobrze.. Nawet wspólnie spacerujemy, a tata przeciwny zakupowi nowego wózka, nie chce mnie dopuścić nawet! ;)

A takich normalności..

Amela miała dzisiaj szczepienie na pneumokoki, które zniosła płacząc, teraz śpi. 

Ja chodzę do krawcowej na przymiarki, szyję sukieneczkę na wesele, a później chrzest Ami. (malinowa czerwień). 

Na koniec mój słodki Króliczek, który jak się okazuje po dzisiejszym szczepieniu na wadze pokazuje już całe 8120 kg! ;)